Darbeler çok türlüydü. Her zaman bir başkası çıkardı. Kendi içinde dallara, budaklara, kollara, yapraklara ayrılırdı. Her köşeden bir darbeci çıkabilirdi. Apoleti olan herkesin sivilleri hizaya sokma yetkisi olduğuna inananlar vardı.

Bağcılar’da derme çatma bir evde oturuyordu. Bir gün onu aracımla evine bırakırken görmüştüm, izbe sokağını, yıkık dökük evini.

Her denileni yapan, her verilene ses etmeyen, hiçbir fikir beyan etmeyen, asla itiraz etmeyen, hiç soru sormayan, hiç sorgulamayan insanlar ‘normal’’ insandır.

Eskiden gazete okumak, dünyadan haberdar olmaktı. Şimdi gazete okumak, dünyadan bihaber olmaktır.

Halen aklını birilerine emanet edip, iradesi elinde olmadığı halde kendisini özgür ve demokrat sanan çöpler…

Bugüne dek herhangi bir partiye üye olmadım, olmak istemedim, böyle bir ihtiyaç duymadım. Duysaydım, belki de bu yazıyı yazma gereği duymazdım.