Önümde üç kişi vardı, birazdan sıra bana gelecek ve ben de muzaffer bir komutan edasıyla aldığım eşyaları kasiyer kızımızın ürünleri rahatça okutacağı tezgâhın üzerine koyacağım ve ‘sıradaki müşteri’ olarak tarihe geçeceğim.

Siyasetçilerin ‘şova’ yönelik söyledikleri her şey istisnasız yalandır. Ama elbette bir de ‘gerçek payı’ var.

Belli bir kesimin İstanbul Sözleşmesini ‘yeryüzünün en iyi, en doğru, en uygulanabilir sözleşmesi’ gibi sunmasının altında yatan neden, sözleşmenin değil, ‘cinsel organıyla düşünen’ kesimin bayraktarlığını yapmak içindir.

Siyasette kısır döngünün yaşandığı zamanlardı ve o zamanlar kısır döngü otomatik makine gibi hız yapardı. O vakitler, bir Çoban Sülo vardı, bir de Karaoğlan ve iki de “kilit parti” konumunda olan. Toplam dört parti ve bu dört partiyi hiçbir zaman alternatif olamayan, binde sıfır nokta sıfır bir oranında oy alan…

Parayla vicdan aynı yerde bulunursa bir manası olabiliyordu ama vicdanla cüzdan zıt kutuplara doğru akıyorsa, hele hele aynı semtte hiç buluşmuyorlarsa orada sorun var demekti.

Neden sadece başkasında var ki, neden sadece onlarda ki, hepimize lazım. Sadece bize değil, her eve, her kasabaya, her ilçeye, her şehre lazım. Bize böyle bir belediye başkanı lazım, ben onu bilir, onu söylerim.